به طور خلاصه اورکلاک به معنی افزایش فرکانس قطعات مختلف مانند پردازنده، حافظه و دیگر اجزای سیستم برای دست‌یابی به کارایی بیش از آنچه هر یک از آن‌ها قادر به ارایه آن هستند می‌باشد . کاربرانی که قصد انجام اورکلاک را دارند بیشتر بر روی افزایش فرکانس‌های قطعات اصلی سیستم مانند پردازنده، کارت گرافیک و حافظه متمرکز می‌شوند. انگیزه‌های انجام اورکلاکینگ به طور کلی در بین کاربران مختلف متفاوت است. برخی از کاربران برای افزایش کارایی سیستم‌های خود اقدام به انجام اورکلاکینگ می‌کنند اما برخی دیگر تنها به عنوان سرگرمی و برای اینکه ببینند قادر هستند کارایی سیستم‌های خود را تا چه حد بالا ببرند اقدام به این کار می‌کنند. به هر دلیلی که اقدام به اورکلاک کردن قطعات مختلف کامپیوتر خود کنید، این کار دارای مزایا و معایب خاص خود خواهد بود. با استفاده از اورکلاک کردن قطعات مختلف می‌توانید آ‌ن‌ها را وادار کنید که در سرعت‌هایی بالاتر از آنچه برای آن طراحی شده‌ند به کار بپردازند. این مساله مخصوصا هنگامی بسیار جالب ‌می‌شود که متوجه می‌شوید تنها تفاوت بسیاری از قطعات قدرتمند و گران قیمت (مانند پردازنده‌های سطح بالا) با خویشاوندان ارزان قیمتشان در همین تفاوت فرکانس خلاصه می‌شود. می‌توانید یک قطعه ارزان قیمت را خریداری کرده و با اورکلاک کردن، کارایی آن را تا حد انواع پر سرعت‌تر و گران قیمت‌تر افزایش دهید. اما اورکلاک دارای خطرات مخصوص به خود نیز هست. از آن‌جایی که شما قطعات مختلف را وادار می‌کنید تا با سرعتی بیش از آنچه برای آن طراحی شده‌اند به فعالیت بپردازند، احتمال بی‌ثبات شدن سیستم و ناپایداری آن وجود دارد. از سویی دیگر، با وجود اینکه انجام اورکلاک دارای برخی از قواعد مخصوص به خود است اما فرایندی شدیدا متکی به آزمون و خطا است. علاوه بر این هیچ تضمینی نیز وجود ندارد که دو قطعه کاملا مشابه به میزان مشابهی نیز اورکلاک شوند. در نهایت به دلیل اینکه اورکلاکینگ سبب افزایش جریان مصرفی و حرارت تولیدی قطعه می‌شود، امکان آسیب دیدن قطعه وجود خواهد داشت. پس عدم رعایت احتیاط ممکن است سبب وارد شدن خسارت‌های جبران ناپذیری به قطعات شود.

اما چگونه می‌توان قطعات مختلف را اورکلاک کرد؟ در گذشته‌ای نه چندان دور، بسیاری از کاربران با استفاده از تغییرات سخت افزاری، مانند تغییر جامپرها و یا دیپ‌سوییچ‌ها به تغییر فرکانس و ولتاژها بر روی مادربردهای خود می‌پرداختند. اما اندک اندک که BIOS کنترل همه عملکردهای پایه سخت‌افزاری را در سیستم بر عهده گرفت، استفاده از آن برای انجام اورکلاک به یک ضرورت بدل گردید. با استفاده از تنظیمات BIOS میتوان بسیاری از عملکردهای سیستم را کنترل کرد. افزایش فرکانس FSB یا به بیانی دیگر "گذرگاه پردازنده" یکی از اصلی ترین تنظیماتی است که هر کاربری برای افزایش کارایی پردازنده و در نتیجه افزایش کارایی سیستم خود آن را انجام می‌دهد. از آنجایی که فرکانس پردازنده ضریبی از فرکانس گذرگاه است، افزایش آن فرکانس پردازنده را نیز افزایش خواهد داد. به همین دلیل با انجام این کار می‌توان به سادگی کارایی سیستم را افزایش داد. اما در بسیاری از مادربرد‌ها افزایش فرکانس گذرگاه پردازنده سبب افزایش تمامی فرکانس‌های دیگر از جمله فرکانس‌های حافظه، درگاه‌های PCI و PCIExpress و غیره می‌شود. به همین دلیل ممکن است هنگام افزایش فرکانس، حتی در صورتی که پردازنده توانایی کار در فرکانس‌های فوق را داشته باشد، به دلیل عدم توانایی قطعات دیگر سیستم بی‌ثبات شده و یا آسیب ببیند. برخی از مادربردها هستند که به شما اجازه می‌دهند تا فرکانس گذرگاه پردازنده را به صورت مستقل از دیگر فرکانس‌ها تغییر دهید. به غیر از این راه، راه دیگری نیز برای افزایش فرکانس کاری پردازنده وجود دارد. همانطور که گفتیم فرکانس اصلی پردازنده ضریبی از فرکانس گذرگاه آن (FSB) ضرب در عددی است که به عنوان ضریب فرکانس پردازنده شناخته می‌شود. شرکت‌های سازنده پردازنده برای افزایش فرکانس کاری پردازنده‌هایی که از گذرگاهی با فرکانس یکسان استفاده می‌کنند، ضریب فرکانسی پردازنده را تغییر می‌دهند. متاسفانه این ضریب تقریبا در تمامی پردازنده‌ها قفل شده است و به جز در چند مدل سطح بالا، در مدل‌های دیگر نمی‌توان آن‌ها را تغییر داد.
علاوه بر پردازنده می‌توان با تغییر برخی از مشخصات حافظه RAM نیز کارایی سیستم را افزایش داد. به طور کلی افزایش فرکانس کاری و کاهش تاخیرها از جمله راه‌های هستند که با استفاده از آن‌ها می‌توان کارایی حافظه و در نتیجه سیستم را افزایش داد. افزایش فرکانس حافظه نیز مانند افزایش فرکانس گذرگاه در پردازنده‌ها انجام می‌گیرد. در حقیقت در بسیاری از مادربردها فرکانس گذرگاه پردازنده و فرکانس حافظه توسط یک واحد تولید فرکانس مشترک تولید می‌شود و به همین دلیل با افزایش یکی، دیگری نیز افزایش می‌یابد. یکی دیگر از راه‌های افزایش کارایی حافظه کاهش تاخیرهای موجود در آن است. همانطور که می‌دانید در حافظه‌های RAM برای دستیابی به هر بخش از داده‌ها به چند سیکل کلاک و در نتیجه مدت زمان خاصی نیاز است. اگرچه زمان دسترسی به هر بخش حافظه برای خواندن یا نوشتن داده‌ها بسیار اندک و در حد میلیاردیوم ثانیه است، اما وقتی حجم داده‌های مورد نیاز و تعداد دفعات خواندن و نوشتن داده‌ها را در نظر بگیرید متوجه خواهید شد که همین زمان اندک نیز می‌تواند تا چه حد بر روی کارایی کلی سیستم تاثیر داشته باشد.
البته اورکلاک قطعات دیگری مانند کارت‌های گرافیک نیز بسیار رایج است، اما اصول آن بسیار مشابه اصول مورد استفاده در اورکلاک پردازنده و حافظه است. همانطور که گفتیم فرایند اورکلاک تا حد زیادی بر پایه آزمون و خطا است و نیاز به دقت و حوصله فرآوانی دارد. اما در این میان راه‌های ساده‌تری نیز برای انجام اورکلاک وجود دارد. می‌توانید نرم افزارهای زیادی را برای انجام این کار پیدا کنید. در این میان برخی از تولید کنندگان سخت افزار، مثل سازندگان مادربردها، اقدام به معرفی و عرضه نرم افزارهایی برای انجام اورکلاک به صورت ساده‌تر نموده‌اند. برای مثال شرکت GIGABYTE به عنوان یکی از بزرگترین سازندگان مادربردها و دیگر قطعات سخت افزاری نرم‌افزارEasyTune 5 را به همراه مادربردهای خود عرضه می‌کند. نرم‌افزار EasyTune 5 یک ابزار قدرتمند برای اورکلاک کردن پردازنده و حافظه است که امکان تغییر دادن فرکانس‌ها و ولتاژ‌ها را از طریق سیستم عامل ویندوز ممکن می‌سازد. علاوه بر این می‌توان با استفاده از این نرم‌افزار نظارت کلی بر روی سیستم داشته و مواردی چون دور فن و دمای اجزای سیستم را در هر زمان مورد بررسی قرار داد. علاوه بر این امکاناتی برای اورکلاک کردن کاملا خودکار پردازنده و یا کاهش تاخیرهایی حافظه در مواقع مورد نیاز نیز در این نرم‌افزار پیش بینی شده است. البته مادربردهای GIGABYTE به صورت سخت‌افزاری از چنین مواردی پشتیبانی می‌کنند. تکنولوژی اورکلاک خودکار پردازنده در مادربردهای GIGABYTE با نام ‍C.I.A و تکنولوژی کاهش خودکار تاخیرهای حافظه نیز با نام M.I.B شناخته می‌شود. با استفاده از نرم افزار EasyTune 5 می‌توان به راحتی این امکانات را از داخل سیستم عامل Windowsمدیریت و بررسی کرد.

ساده ترین راه برای اورکلاک کردن سیستم، استفاده از حالت آسان (Easy Mode) در نرم‌افزار EasyTune5 است. در این حالت تنها می‌توانید فرکانس FSB را با کلیک کردن بر روی دکمه‌های بالا یا پایین، کم یا زیاد نموده سپس با کلیک کردن بر روی دکمه GO سیستم خود را اورکلاک کنید... به همین راحتی. بقیه تنظیمات مورد نیاز را خود نرم افزار EasyTune 5 به انجام خواهد رساند. اما اگر می‌خواهید خودتان تنظیمات را به صورت دقیق اعمال نموده و کنترل دقیق‌تری بر روی تمامی پارامترها داشته باشید می‌توانید از حالت پیشرفته (Advanced Mode) استفاده نمایید. در این حالت می‌توانید فرکانس‌ها و ولتاژ‌های مربوط به پردازنده، حافظه و بخش‌های مختلف مادربرد را تغییر داده و تنظیم نمایید. در بخش C.I.A. می‌توانید افزایش فرکانس پردازنده را بر روی 5 حالت متفاوت که هر یک دارای سقف افزایشی معینی هستند تنظیم کرده و سپس این تنظیمات را فعال کنید تا هر زمان که سیستم احساس کرد نیاز به قدرت پردازشی بیشتری دارد، فرکانس پردازنده را تا حد تعیین شده افزایش ‌دهد. در بخش C.I.A. نیز می‌توانید لیستی از پرکاربردترین ماژول‌های حافظه را مشاهده کنید. تنها کافی است ماژول حافظه مورد استفاده خود را در لیست پیدا کرده و آن را انتخاب کنید تا تنظیمات بهینه بر روی حافظه شما اعمال شده و کارایی سیستم افزایش یابد.
اورکلاک امروزه به یکی از جذاب‌ترین مباحث دنیای کامپیوتر بدل شده است. به سادگی با تغییر چند گزینه ساده می‌توانید کارایی سیستم خود را افزایش دهید. اما به یاد داشته باشید همیشه ممکن است با انجام یک تنظیم اشتباه صدمات جبران ناپذیری به سیستم خود وارد کنید. با استفاده از نرم‌افزارهایی چون EasyTune 5 علاوه بر این که به سادگی قادر خواهید بود تا سیستم خود را اورکلاک کرده و کارایی آن را افزایش دهید، نیازی هم نیست تا نگران صدمه دیدن سیستم خود باشید.

1ــ یك كابل USBــ USB بخرید.

اولین مرحله برای اتصال دو كامپیوتر از طریق USB پیدا كردن كابل USBــ USB است در این مرحله باید بسیار دقت كنید. شما به نوعی كابل احتیاج دارید كه اصطلاحاً به آن Bridge یا كابل شبكه USB می گویند. این بدان معناست كه در این كابل قابلیت اتصال دو كامپیوتر وجود دارد.

در این كابلها یك مدار الكتریكی واسط وجود دارد و دو سر كابل دارای سوكت نوع A است. شما می توانید كابلی بخرید كه چیپ Bridge آن USB1.1 با سرعت 12 Mb بر ثانیه یا USB2.0 با سرعت 480 Mb بر ثانیه باشد البته توصیه ما USB2.0 است. چون سرعت آن به مراتب بیشتر است. به خاطر داشته باشید شبكه های اترنت دارای استاندارد 100 Mb بر ثانیه هستند.



2ــ نصب

بعد از اینكه كابل را بدست آوردید می توانید آن را متصل كنید. اولین كاری كه باید بكنید نصب نرم افزار یا درایور كابل است.

بیشتر كابل ها 2 مود را پشتیبانی می كنند:

1ــ link mode: در این حالت می توانید به آزادی فایل ها را بین دو كامپیوتر كپی كنید.

2ــ network mode: در این حالت فقط كپی كردن فایل نیست كه می توانید انجام دهید، بلكه می توانید فولدرها، پرینترها و ارتباط اینترنتی را هم به طور اشتراكی استفاده كنید.

3ــ شروع به استفاده از اتصال خود كنید.

اگر از كابل خود در حالت لینك (link mode) استفاده كنید. به سادگی به برنامه ای كه همراه نرم افزار كابل است دست پیدا می كنید و می توانید فایل های خود را انتقال دهید.

اگر از كابل خود در حالت شبكه (network mode) استفاده می كنید. باید كارهای زیر را انجام دهید.

ــ وارد قسمت network connection شوید.آدپترهای شبكه كه متصل هستند را می بینید.

ــ اكنون بر روی آدپتری كه كامپیوتر شما را به اینترنت متصل می كند راست كلیك كنید.

گزینه properties را انتخاب كنید. در برگه Advanced برای گزینه Allow other network users to connect through this computers Internet connection. یك علامت تیك قرار دهید.

ــ بعد از اینكه این كارها را انجام دادید كامپیوتر خود را restart كنید. اكنون كامپیوتر دیگر هم می تواند به اینترنت متصل شود.

شاید استفاده از هاب برای دو كامپیوتر كار مطمئن تری به نظر برسد ولی باید پول بیشتری هم خرج كنید به هر حال تصمیم با شماست.

ابتدا وارد سایت گوگل به آدرس www.google.com می شویم و بر روی گزینه Gmail (بالای صفحه) کلیک می کنیم. و در صفحه جدیدی که باز می شود روی جمله Sign up for Gmail کلیک نمایید.در نتیجه صفحه ای باز می شود که شامل فیلد هایی است که بایدبه شرح زیر پر شود:

                                  1 First Name -که در مقایل آن نام کوچک خود را می نویسید.

Last Name 2  -در مقابل این کلمه نام خانوادگی خود را می نویسید.

3 Desired Login Name -در این قسمت آدرس ایمیلی که می خواهید درست کنید را بنویسید.(مثل اسم خودتان،شرکت یا علامت اختصاری)

تذکر- چون احتمال دارد قبل از شما شخص دیگری این آدرس را ثبت کرده باشد.لذا پس از وارد کردن آدرس در این فیلد بر روی دگمه ای که در زیر آن قرار دارد کلیک کنید تا مشخص شود.اگر قبلآ این آدرس گرفته شده باشد پیامی به رنگ قرمز به شرح زیر برای شما نشان داده می شود

****is not available but the following username are:

و در زیر آن چند آدرس به شما پیشنهاد کرده که شما یا یکی از آن ها را انتخاب می کنید و یا آدرس دیگری تایپ می کنید تا مورد قبول واقع شود. در صورت تایید شدن ، با رنگ آبی این جمله نشان داده می شود. is available *** (در این نوشته ستاره ها بجای اسم انتخابی شماست).

4 Choose a password -رمز عبور خود را وارد می کنید.هر چه که دوست دارید شامل(حروف،عدد،یک نقطه و آندرلاین) کمتر از هشت کاراکتر نباشد.

5 Re-enter password -رمز عبور خود را مجددآ وارد کنید.

? Security Question -یکی از سئوالات این قسمت را انتخاب کنید. مهم نیست کدام سئوال را انتخاب می کنید و چه جوابی می دهید هر چه می خواهد باشد . مثلآ یک سئوال را انتخاب کنید و سه حرف از روی صفحه کلید را در فیلد بعدی تایپ کنید. این قسمت برای زمانی که شما رمز عبور خود را فراموش کرده اید بکار می آید . البته در صورتی که حروفی را که تایپ می کنید بخاطر داشته باشید.

6 Answer -جواب سئوال فوق را که انتخاب کرده اید در اینجا می نویسید که توضیح داده شد.

7 Secondary email -در این قسمت یک ایمیل از دوستانتان وارد می کنید. برای زمانی که شما رمز عبور خود را فراموش کرده اید بکار می آید. در صورتی که ایمیلی ندارید یا نمی خواهید ایمیل بنویسید اشکالی ندارد و می توانید جای آن را خالی بگذارید.

8 Location -کشور خودتان را انتخاب کنید.

Word Verification-9 -حروفی را که در شکل می بینید در فیلد پایین آن تایپ کنید. این کار به منظور امنیت و جلوگیری از جعل می باشد. حروف بزرگ و کوچک را رعایت کنید.

10 I accept. Create my account -و سر انجام پس از پر کردن فیلد ها (خانه های فوق) این دگمه را کلیک نمایید. پس از کلیک کردن این دگمه اگر اشتباهی در فرم پر کرده وجود داشته باشد فرم دوباره به شما بر می گردد که آن را تصحیح می کنید. و دو باره ارسال می کنید.

پس از پر کردن فرم فوق و زدن دگمه ذکر شده، شما به صفحه ای هدایت می شوید که در بالای آن، این جمله نوشته شده است.
I"m ready- show me my account  اگر بر روی این جمله کلیک کنید به صندوق پستی که ایجاد کرده اید می روید.اگر به عللی به این صفحه هدایت نشدید. مهم نیست ایمیل شما درست شده است . این پنجره را ببندید و صفحه اول گوگل را باز کنید و به صندوق خود که در ادامه روش آن را توضیح می دهیم بروید.

وقتی وارد صندوق خود شدید در سمت چپ صفحه، کلمه (1)Inbox را مشاهده می کنید که عدد یک داخل پرانتز نشان دهنده این است که شما یک ایمیل یا در حقیقت یک نامه در صندوق خود دارید. و این ایمیل اولین ایمیل شماست که از طرف گوگل برای شما ارسال شده و توضیحاتی در باره جی میل داده شده است. همیشه تعداد نامه هایی که برای شما می رسد بین پرانتز نوشته شده است.

و اینک گزینه های مهم دیگری را که در صندوق پست الکترونیکی وجود دارد بر رسی می کنیم.

Starred-11 -با کلیک روی ستاره کنار ایمیل ها می توانید آن ها را در این پوشه ذخیره کنید.

12 Sent Mail -نامه های ارسال شده در این پوشه قرار می گیرد.

13 Draft -نامه ای می نویسید ولی در آن زمان از ارسال آن منصرف می شوید . این نامه را می توانید در Draft ذخیره کنید.

14 All Mail -تمام ایمیل های شما را نشان می دهد.

15 Spam -گوگل بطور خودکار نامه های تبلیغاتی و هرز نامه ها را در این پوشه ذخیره می کند.این ایمیل ها پس از سی روز پاک می شود.

Trash16 -نامه هایی را که خوانده و Delete می کنید به مدت سی روز در این پوشه می ماند . که در صورت لزوم می توانید باز خوانی کنید.

17 Contacts -آدرس ایمیل دوستان خود را می توانید در این پوشه ذخیره کرده و هنگام ارسال نامه، آدرس ها را فراخوانی کنید.

18 Sign Out -هنگامی که با صندوق پستی خود کاری ندارید و می خواهید خارج شوید این گزینه را کلیک کنید.

19 Compose Mail -با کلیک کردن این گزینه صفحه ای باز می شود که برای ارسال نامه جدید می باشد و دارای قسمت هایی به شرح زیر است.

To20 آدرس کامل ایمیل شخص گیرنده در این قسمت نوشته می شود.

21 Subject موضوع نامه تان را بنویسید.

22 Cc مخفف Carbon Copy رونوشتی از نامه برای کسانی که آدرس آن ها در اینجا تایپ شود ارسال می شود . در این حالت اولین شخص دریافت کننده نامه متوجه می گردد که این ایمیل برای چه اشخاص دیگری نیز ارسال شده است.

23 Bcc مخفف Blank Carbon Copy رونوشت برای کسانی که آدرس آن ها در اینجا تایپ می شود. ارسال می کند ولی شخص اول متوجه ارسال نامه برای اشخاص دیگر نمی شود.

24 Body متن نامه را در این قسمت تایپ کنید.

25 Send با کلیک این کلمه نامه ارسال می شود.پس از ارسال شدن نامه، در بالای صفحه جمله نامه شما ارسال شد ظاهر می شود.

26 Forward -در صورتی که تمایل به ارسال یکی از ایمیل های دریافتی را برای شخص یا اشخاص دیگری داشته باشیم از این گزینه استفاده می کنیم. روی آن کلیک می کنیم در نتیجه صفحه ی ارسال نامه باز می شود و می بینیم که در قسمت موضوع نامه کلمه FWD قبل از موضوع قرار دارد که البته قابل ویرایش است.

27 Reply -در صورت تمایل به پاسخ یک ایمیل ، یکی از آسان ترین راه ها Reply کردن ایمیل است. روش کار چنین است که پس از خواندن نامه این گزینه را کلیک می کنیم در نتیجه صفحه ی ارسال نامه باز می شود و آدرس شخص فرستنده نامه قبلی به عنوان آدرس شخص گیرنده منظور شده است. و حروف Re قبل از موضوع نامه قرار دارد . همچنین متن نامه شخص قبل در قسمت Body دیده می شود . بنابراین امکان ارسال جواب نامه همراه با متن نامه قبلی شخص فرستنده وجود دارد.

28 Attach Files -برای ضمیمه کردن یک یا چند فایل مثل عکس به ایمیل به کار می رود. با کلیک کردن این گزینه فایل های داخل کامپیوتر خود را می توانید ببینید و فایل مورد نظر خود را انتخاب نموده و Open می کنید. کمی صبر کنید و بعد دگمه Send را بزنید تا نامه شما به همراه عکس ارسال شود.برای ضمیمه کردن فایل های دیگر قبل از زدن Send  وقتی که فایل اول را ضمیمه کردید در همان محل کلمه Attach File اسم فایلی که ضمیمه کرده اید را نشان داده و در زیر آن نوشته Attach another file یعنی ضمیمه کردن فایل های دیگر . که برای این کار مثل روش ضمیمه قبلی عمل می کنید. پس از ارسال شدن نامه جمله ی Your message has been sent در بالای صفحه ظاهر می شود

مراجعه به صندوق پستی و چک کردن و خواندن نامه های خود.

ابتدا به سایت گوگل رفته و روی Gmail کلیک کنید. پس از آن آدرس ایمیل خود و رمز عبور خود را وارد نموده و Sign in را کلیک کنید تا به صندوق پستی خود بروید وقتی وارد صندوق می شوید موضوع و خلاصه ای از نامه نشان داده شده که روی آن کلیک می کنید و نامه را بطور کامل می بینید برای دیدن فایل های ضمیمه شده نیز باید روی View - Download کلیک کنید.(برای دیدن View و برای دانلود آن Download را کلیک کنید.)

روش ارسال نامه.

پس از مراجعه به صندوق پستی گزینه Compose Mail را کلیک نمایید. بقیه مراحل را قبلآ در قسمت  Compose Mail توضیح دادیم.

روش حذف نامه ها.

در کنار هریک از ایمیل های شما یک چک باکس وجود دارد . ایمیل مورد نظر را انتخاب می کنید و تیک آن را می زنید و بر روی کلمه Delete بالای صفحه کلیک می کنید.

امروزه پردازنده‌‌های گرافیكی كه بر روی كارت‌گرافیك‌های گران‌قیمت نصب می‌شوند توان پردازشی خارق‌العاده‌ای را نسبت به پردازنده‌های مركزی ارائه می‌دهند، این موضوع موجب گسترش كاربرد‌های این پردازنده‌ها در حوزه‌هایی فراتر از بازی‌های كامپیوتری گشته است، پردازنده‌های گرافیكی مدرن با معماری موازی خود پردازنده‌های بسیار سریعی به شمار می‌روند، در عین حال با قیمت و توان مصرفی كمتری عرضه می‌شوند و جهت پیاده‌سازی الگوریتم‌ها و برنامه های بینایی ماشین و پردازش تصویر كه بار پردازشی زیادی را جهت رسیدن به نرخ فریم بیشتر طلب می‌كنند، یك راه‌كار اقتصادی و كارآمد به شمار می‌رود، طوری كه برنامه نویس بدون نیاز به فراگیری واسط‌های برنامه نویسی گرافیكی به كمك كتابخانه‌های موجود برای این‌كار می‌تواند بار پردازشی برنامه خود را به سادگی از پردازنده مركزی به پردازنده گرافیكی منتقل كند.

واحد پردازش گرافیکی به انگلیسی( Graphics processing unit) یا به اختصار GPU ابزاری اختصاصی برای رندر کردن گرافیکی (به طور طبیعی به نظر رسیدن تصویر) در کامپیوترهای شخصی، ایستگاه‌های کاری، و یا در کنسولهای بازی است. این واحد گاهی اوقات واحد پردازندهء بصری یا VPU نیز نامیده می‌شود. ویژگی‌های واحدهای پردازش مرکزی جدید برای پردازش و ارائه دادن کارهای دیداری (گرافیکی)، آن‌ها را بسیار کارآمدتر از واحدهای پردازندهء مرکزی یا CPU در پردازش الگوریتم‌های پیجید کرده است. در واقع GPU همانندCPU (پردازنده اصلی کامپیوتر) است ولی وظیفه اصلی آن پردازش اطلاعات مرتبط با تصاویر است.یک GPU معمولاً بر روی کارتهای گرافیکی قرارمی گیرد، اگرچه کارتهای گرافیکی غیر حرفه‌ای مستقیما بر روی بُرد مادر (OnBorad) قرار می‌گیرند.

GPU های امروز بسیار پیشرفته شده اند و دستورات بسیاری را بصورت موازی پردازش می کنند، GPU ها بسیاری از دستورات را بهتر و سریعتر از پردازنده اصلی کامپیوتری یا CPU انجام می دهند در کامپیوترهای خانگی GPU می تواند در کارت گرافیک باشد و یا برروی مادربرد قرار گیرد.رایج‌ترین عملگرها برای گرافیک دو بعدی کامپیوترها شامل عملگر BitBLT است که معمولاً در سخت‌افزارهای مخصوص یک "Biltter" نامیده می‌شود. این عملگرها برای کشیدن مستطیل، مثلث، دایره و قوس بکار می‌روند. پردازنده‌های گرافیکی جدید، پردازش گرافیک سه بعدی را نیز در رایانه‌ها انجام می‌دهند.

مقایسه GPU,CPU

مقایسه عملكرد پردازنده‌گرافیكی(GPU) با پردازنده‌مركزی (CPU) به این صورت می باشد که، پردازنده‌گرافیكی، نوعی پردازنده‌ موازی است كه بر روی كارت گرافیك‌ها قرار دارد. این پردازنده به صورت كاملا اختصاصی برای پردازش گرافیكی محیط‌های سه‌بعدی و بازی‌های كامپیوتری طراحی شده است كه طی سال‌های گذشته توسط صنعت چند بیلیون دلاری بازی‌های كامپیوتری آن چنان تحول یافته كه امروزه از نظر كارایی با پردازنده‌مركزی كه یك پردازنده همه منظوره به شمار می‌رود رقابت می‌كند.

 بكار گیری پردازنده‌گرافیكی در محاسبات عمومی جایگاه جدیدی برای كارت‌گرافیك‌های قدرتمند ایجاد كرده است، جایی كه از پردازنده‌گرافیكی دیگر برای پردازش محاسبات گرافیكی بازی‌های‌كامپیوتری استفاده نمی‌شود، در عوض در نقش یك پردازنده كمكی، بخشی یا تمامی بار محاسباتی پردازنده‌مركزی را تقبل كرده و به عملیات پردازش سرعت می‌بخشد.

 ولی بعداً برای کارهای سخت‌تر از جمله شتاب دادن به محاسبات هندسی مانند تبدیل رئوس از یک دستگاه مختصات به یک دستگاه مختصات دیگر استفاده شد. اخیراً با گسترش GPU‌ها , آنها سایه زنی‌های قابل برنامه‌ریزی و رئوس و بافت‌هارا اداره می‌کنند همچنین با بسیاری از عملگر‌های پشتیبانی شده توسط CPU‌ها و الحاقی و محاسبهء مقادیر واسط بین دو نقطه، با تکنیک (reduce aliasing) و Color Space با دقت بسیار بالا انجام می‌دهد.

ارائه ی نکاتی برای خرید کارت گرافیک متناسب با سیستم وبودجه شما.

انتخاب یک کارت گرافیک جدید می تواند امری دشوار باشد. تا زمانی که شما درباره آخرین GPU های ارائه شده و کارایی های آنها اطلاع نداشته باشد، دانستن اینکه کدام کارت ارزش خریدن را دارد غیر ممکن است. واحد پردازش گرافیکی GPU، مثل CPU، هر سال پیشرفت می کند و این به این معنی است که دامنه بسیار وسیعی از کارت گرافیک ها برای انتخاب موجود می باشند و خرده فروشان هم دوست دارند کارت های منسوخ را در کنار آخرین و بهترین کارت های ارائه شده قرار دهند. اگر در اینجا دقت نکنید ممکن است در آخر پول زیادی برای تکنولوژی صرف کنید که قبلا کنار گذاشته شده است.

حافظه همه چیز نیست!

شما به یک کارت گرافیک نیاز دارید که حافظه کافی برای بازی کردن بازی ها، در وضوح بالا و با تنظیمات گرافیکی بالا داشته باشد. کارت گرافیک های خوب معمولا مقدار زیادی حافظه دارند، زیرا کل توان GPU در صورت کافی نبودن حافظه موجود ممکن است تلف شود.

به عنوان مثال کارت گرافیک  Radeon X1300 با 512 MB حافظه در مقایسه با کارت گرافیک Radeon X1600 با 256 MB حافظه دارای عملکرد ضعیف تری میباشد!

تولید کنند گان کارت های گرافیک می دانند که خریداران تازه کار معمولا به مقدار حافظه به عنوان ملاک اصلی مقایسه دو کارت توجه می کنند، و این دلیلی است بر دیدن کارت های با GPU های ارزانی که 256MB و یا حتی 512MBحافظه دارند و این مانند این است که یک موتور ضعیف را در بدنه یک ماشین تنومند قرار دهیم. چنین کارت هایی ممکن است اعداد درستی در مشخصات داشته باشند اما کارایی ضعیف خود را به محض شروع بازی نمایان خواهند کرد.

همه چیز به GPU مربوط است!

حافظه مهم است، اما قلب واقعی یک کارت گرافیک واحد پردازش مرکزی آن است. هنگامی که شما در میان نام های کارت های گرافیک پرسه می زنید، مهمترین چیزی که به نظر می رسد نوع GPU است، زیرا این چیپ کوچک مسئول کلیه کارهای کارت های سه بعدی است. امروزه بهترین پردازنده های گرافیکی را Nvidia و ATI تولید می کنند، اما خریدن یک کارت گرافیک با یک پردازنده Nvidia GeForce و یا ATI Radeon کافی نیست.

 شما باید علاوه بر این به مدل پردازنده توجه کنید، زیرا هر دو شرکت از کارت های سطح پایین زیر 100 دلار تا کارت های پر قدرت 500 دلاری خود را با این اسامی نام گذاری می کنند. شماره های بزرگتر در مدل ها بهتر هستند، اما باید به توصیف کننده های اضافی در نام مدل مانند GT، GS، GTX، XT و XTX توجه کنید زیرا اینها معمولا اطلاعاتی در مورد سایه زن ها و همچنین سرعت پردازنده نمایان می کنند. نقد چند کارت را بخوانید و یا نگاهی به کارایی کارت ها در بازی ها بیندازید تا با مدل های فعلی آشنا شوید و بتوانید آنها را با هم مقایسه کنید.

 

خط لوله، سایه زن و سرعت ساعت

در روزهای اولیه شتاب دهنده های سه بعدی شما می توانستید با نگاه کردن به سرعت و خط لوله پیکسل های یک GPU، اطلاعات کلی در مورد سطح کارایی آن کسب کنید. امروزه GPU ها کارهای بیشتری از پردازش پیکسلی بی خردانه انجام می دهند.

هم اکنون GPU ها دارای واحد های پردازش اختصاصی هستند که به راه اندازی کار برنامه های پیچیده راسی و سایه زن پیکسلی اختصاص یافته اند. با افزایش سایه پردازی های بازی ها، واحد های سایه زن یک خصوصیت مهم در کارت های ویدیویی آینده، تبدیل خواهد شد. اخیرا ATI شروع به ارائه گزارش درباره تعداد واحدهای سایه زن تخصیص داده به هر خط لوله پیکسلی در Radeon X1900 XTX کرده است.

برای هم اکنون، هنوز هم شما می توانید GPU ها را توسط تعداد خطوط لوله پیکسلی که دارند ارزیابی کنید. اگر چه تولید کنند گان GPU اطلاعاتی هم درباره خطوط لوله راس (vertex pipeline) می دهند، اما تاکنون ما بازی مشاهده نکرده ایم که به خاطر سطح پردازش راسی پایین، در تنگنا قرار بگیرد. کارت ها سطح پایین معمولا دارای 4 خط لوله پیکسلی می باشند. کارت های متوسط دارای 8 یا 12 خط لوله می باشند و کارت های سطح بالا دارای 16 و یا بیشتر خط لوله می باشند.

سرعت ساعت بیشتر همیشه بهتر است، اما اگر مجبور شدید بین سرعت ساعت GPU و تعداد خطوط لوله پیکسلی آن یکی را انتخاب کنید، معمولا بهتر است تعداد بیشتر خط لوله را انتخاب کنید. کارتی که با سرعت 400MHz که دارای 8 خط لوله است عملکرد بسیار بهتری نسبت به کارتی 500MHz با 4 خط لوله دارد. به عنوان مثال گرافیک  GeForce 7900GTX دارای 24 خط لوله است.

آیا شما به طور مشترک از یک کامپیوتر استفاده می کنید و می خواهید پوشه هایتان امنیت بیشتری داشته باشند؟

برای ایجاد پسوردی که از پوشه ها محافظت می کند دو روش وجود دارد.

روش اول: اگر شما برای نام کاربری خود پس ورد دارید می توانید از این پس ورد برای محافظت از پوشه های خود استفاده کنید. اما در غیر این صورت روش زیر را دنبال کنید: روی پوشه ای که می خواهید محرمانه بماند راست کلیک کرده و گزینه ی Properties را انتخاب کنید (یا کلید های Alt و دابل کلیک را به طور همزمان فشار دهید.) سپس روی کلید sharing کلید کرده و گزینه «Make this folder private »را تیک دار کنید . و در آخر کلید Apply را بزنید. اگر شما برای نام کاربری خود پس وردی نداشته باشید، کاردی ظاهر می شود که از شما سوال می کند آیا می خواهید پس وردی بسازید ؟ اگر می خواهید پوشه را محرمانه کنید باید حتما" این کار را انجام دهید بنابراین روی گزینه yes کلیک کنید . از این پس برای ورود به دسک تاپ کامپیوتر و استفاده از آن باید از پس وردتان استفاده کنید.

پس از کلیک گزینه yes باید پس ورد خود را تایپ کنید و سپس آنها را تصدیق کنید. سپس روی دکمه «create pass word » کلیک کنید و در آخر پنجره پسورد را ببندید.

در آخر کلید ok پنجره propertiest را بزنید. اکنون هر کسیکه وارد سیستم شما شود

نمی تواند بدون اطلاع از پسورد شما به آن فایل دسترسی پیدا کنید .

روش دوم: اگر پوشه مورد نظر به صورت zip یا فشرده است شما می توانید یک پسورد منحصر به فرد به آن بدهید.

فقط کافیست روی پوشه زیپ شده دابل کلیک کنید و وقتی پوشه باز شد از منوی بالا گزینه file رفته روی گزنیه «Add a password » کلیک کنید.

و سپس پس ورد خودرا در پنجره ظاهر شده تایپ کنید.اکنون شما تنها کسی هستید که به فایل های این پوشه دسترسی دارید. پوشه باز می شود و فایل ها نیز دیده می شوند اما شما تنها کسی هستید که می توانید به فایل ها دسترسی داشته باشید.